Zondag 30 augustus tot en met zaterdag 5 september

Jaaaa ik ben er nog hoor. Om eerlijk toe te geven had ik steeds ZO geen zin om een reisverslag te typen. Aan het eind van dit verslag zult u snappen waarom. Ook waarom ik ( mijn excuses! ) niet altijd of niet reageer FB/Whatsapp en waarom het even stil was. Waar zal ik eens beginnen...ik mix het wel door elkaar want 7 dagen in 1 verslag van vooraf aan op volgorde daar heb ik ook even geen zin in , haha! Nou goed, beetje dan. Zondag.. wat heb ik zondag ook alweer gedaan? ZONNUH! Dat kleurtje zat er zo op.. no problemo! Ook veel gelopen. Maar dan komt toch echt die eerste stage dag. Ik had mijn looproute thuis al uitgeprint want mezelf kennende wil dat nog wel eens fout gaan. Onderweg wat naar de leuke kleurige balkonnetjes kijken en de vuilniszakkengeur van vakantiegangers negeren. Right on time werd ik opgehaald bij de shop in Sliema om vervolgens naar Rabat te gaan. Eigenlijk helemaal niet nerveus, zenuwachtig of ongemakkelijk. Op 1 of andere manier denk ik dan gewoon lekker niet na en sta ik daar gewoon: Hello, goodmorning ( introducing) nice to meet you!..Ik ontmoette natuurlijk ook meteen een groot gedeelte in de winkel en 1 voor 1 zijn ze even aardig, ook grappig en een dosis humeur is aanwezig, Im at the right place! Verder kreeg ik niet echt opdrachten of taken of te horen wat ik kon doen ,dus liep ik een beetje rond als een kip zonder kop zoekende wat nou de bedoeling was? Maar eigenlijk gaven ze me denk ik gewoon de vrijheid om alles een beetje te snuffelen. Het is echt een ontzettend mooie winkel met veel mooie spullen. Goedkoop kan ik het dan ook niet noemen en ik zal mijn klunzigheid in bedwang moeten houden. Ik krijg hier ook wel alle vrijheid om mee te luisteren , mee te denken en te helpen daar waar mogelijk. Die kansen heb ik in Nederland lang niet bij alle stages gehad. Meteen kon ik meeluisteren met klanten zoekende naar stoffen, kleuren ,materialen. Ik kan het allemaal volgen, totdat ze Maltees praten , uhh whuhh!? 4 uur in de middag ging ik met de bus terug naar huis en dat was me het ritje wel. Blij dat ik normaal gewoon opgehaald en thuisgebracht wordt want met de bus is het anderhalf uur als je geluk hebt. Met personeel afgesproken hoe-wat-waar ik opgehaald zou worden. Dit ging een paar keer niet even vlekkeloos. Maar dat nemen ze me dan ook niet kwalijk, ik ben niet de eerste die de weg kwijt raakt. In de avond had ik afgesproken met een French guy. Hij heet Ores, maar ik mag hem Oreo noemen! Ik had hem eerder al gecontact via fb gezien hij ook een bericht had gezet op een groep. Maar dan elkaar nog vinden....op de promenade heen en weer. Dan toch maar een sms: Where the hell are you! Na een uiterlijke beschrijving kon het niet meer missen, ohh there you are! Hij vond me een typische Dutchie en wist dan ook snel dat ik het was. Meteen gezellig en ik lul net zo veel in het Engels dus kreeg ik grote dorst. Hij kletste gelukkig niet veel minder dus zijn we in Valetta wat gaan eten en hebben we een flinke pint bier besteld, Cisk..Maltees bier, lekker! Ik wilde op tijd terug naar huis voor mijn tweede langere stagedag dus liepen we terug. Hij rende want zijn bus ging bijna dus hij gooide mij de goede bus in en weg wassie met een snelle Byee, see you! Dinsdag was een erg lange dag, half 9 weg van huis en ik kwam om 8 uur savonds pas thuis met een zielige lege maag. Een energievretende dag , op ..moe, kapot. Ik mag daar in de middag ook aan school werken gelukkig. Best handig als je e*am*ns..pff just say it: examens steeds dichterbij komen. Ik had maandag wel wat boodschappen gedaan maar echt fatsoenlijk eten lukt me hier niet. Laat thuis, en gewoon mijn draai nog niet kunnen vinden. Woensdag was ook een lange dag namelijk, deze dag ook weer veel interessante dingen op kunnen vangen. Ook gestruikeld over een laag drempeltje. Ik zei tegen het personeel wat er bij was en het dus zag: ''Its oke.. you can laugh. I am suprised it took me that long too keep my clumsy actions a secret.'' Waarop 1 iemand in de lift al proestend zijn lach probeerde in te houden en ik kreeg ook echt buikpijn van het zachtjes in mezelf proberen te lachen. Eenmaal thuis rond 8 uur meteen wat pasta aangeknalt van die goedkope turk, altijd fijn. Maar ik was natuurlijk gehakt vergeten. Je weet pas echt dat je moe bent als je je lucifer tegen het gasfornuis houd zonder dat je hem langs het doosje hebt gestreken en dat pas na 3 seconden door hebt. Maar goed...dus kale pasta met gelukkig wel tomaten en komkommer. Ach..honger is honger! Uit het kapotte pannetje gegeten met 1 handvat..bespaard ook weer afwas want hé, waar is anders mijn ontspanning? In de avond met Carlo voor het eerst op Skype gezeten en ik wilde eigenlijk door mijn laptop springen, hihi. Het was erg laat en ik was moe.. toch wilde ik perse wat schoonmaken hier want het plakte hier en daar en ik zag veel stof. Totdat ik aan het aanrecht stond en mijn ogen een flinke knal kregen van Klaasvaak: Slapen jij!! Donderdag was ik lekker vrij en wat hebben we gedaan: zonnen en zwemmen :) ! Wat was ik hier aan toe. Ik rende zo ongeveer naar het water en heb mezelf nog nooit zo snel in mijn bikini gegooid: PLONS...en Jamie is weer herboren. Lekker terug op mijn handdo OHHHH noooo.. handdoek nat, tja ik moet die golven ook niet onderschatten hier maar ik heb er die dag wel weer een paar laten lachen. Een mevrouw zei op een veilig stukje rots: Well...I am safe here for sure! Yeah wrijf het erin diva. Ik die handdoek uitwringen en ondertussen heel blij zijn dat de rest het mooi had overleefd. Er kwam een wat ouder Maltees meneertje naar me toe en die hielp me door de handdoek aan de andere kant uit te wringen en legde hem voor me weg om te drogen. Fijn, weer zwemmen dan maar. Zie ik dat nou goed? Recht voor me uit om zo'n 100 meter afstand zag ik een zeilbootje omver gaan en binnen 3 seconden zag ik iemand erop klimmen. Hulp in aankomst en gelukkig goed afgelopen. Later die middag kwam er nog wat politie kijken bij het zwemgedeelte en ik zag ook politie erg snel voorbij sjezen in een speedboot. Tja, op een eiland kun je niet zo makkelijk vluchten, ze hadden hem te pakken zo te zien. Na wat zonnige uurtjes, een bakje druiven, rijstwafels, boterhammen en flink wat water moest ik maar weer eens terug naar mijn appartement. Ik had voor morgen iets anders afgesproken om opgehaald te worden maar dit maal op een andere plek en hij had het me uitgelegd in de auto woensdag. Ik had het gewoon op moeten schrijven want je verdwaald hier gewoon. Ik besloot om flink wat boodschappen te gaan doen met mijn grote Eastpack rugtas en dan meteen even die plek op te zoeken voor de zekerheid. Het was al 7 uur geweest en de winkel ging om 8 uur dicht. Maar ik moest echt opschieten..totdat het licht gewoon uit ging. Hopla,zo doe je dat.. licht uit =niks kunnen zien= klanten gaan weg. Oke oké duidelijk hoor ik kom al! Nou..bepakt ging ik aan de wandel. Ver weg was het niet volgens google maps. Nou, ik heb echt een wandeling afgelegd wat lijkt op een kriskras kleutertekening en ik werd helemaal gek. Ik had wel 1 keer de waterkant gezien maar ik moest en zou die plek vinden. Het was donker, mijn boodschappen moest in de koelkast en zweten dat wil je niet weten. Ik zag niks meer en toen het 9 uur was ,was ik het beu. Boos liep ik 1 richting op naar beneden met het gevoel dat ik dan op zijn minst aan de waterkant zou komen, not. Ik had dat groene kruis van de apotheek al 100 keer gezien, mocht een pilletje tegen agressie dus genoodzaakt zijn dan weet ik daar tenminste wel te komen....Na een flinke omweg was ik thuis en heb ik mijn lijf weer gechoqueerd, plek niet gevonden. Koude douche, water drinken, theelichtjes op mijn nachtkastje en op naar vrijdag. Weinig slaap na een klamme nacht en op tijd weg om nog een poging te wagen. Toch maar dezelfde plek als de eerste keer geworden en hij is me te voet komen halen na een sms en een belletje. I'm sorry, now I really know where it is! Het werd me echt niet kwalijk genomen want ik ben volgens het personeel niet de eerste stagiaire die zich waant in het doolhof van Alice in Wonderland. Deze dag mocht ik mee naar een klant die woensdag ook in de winkel was. Ik had dan ook zelf gevraagd of ik mee mocht omdat dit me wel interessant leek. Nou interesting it was! Holy moly, dit was geen huis hoor... dit is een villa! Ik heb mijn ogen uitgekeken maar ook vooral op mijn voeten gelet, breek niks , struikel niet en hou je haar stil. Ik vroeg of ik foto's mocht maken maar dit had ze liever niet, wat ik totaal begreep gezien de waarde in haar huis. Verder was er een gigantisch mooi laag zwembad zag ik toen ik even de tuin inwandelde . In mijn hoofd had ik even een flash moment waarin ik erop af ren een lekker duik neem. WAKKER WORDEN JAMIE! Er moest een tafel naar binnen gesjouwd worden en 6 stoelen. Natuurlijk hielp ik die mannen even mee, maar volgens mij had ik het effies een tikkie zwaarder in die hitte. Ik was zelf helemaal verliefd op de tafel. Ook werd er gekeken naar een oplossing voor de originele schilderijen van een erg bekende schilder van vroeger uit Valetta, Caravaggio. Ik vond ze erg mooi, het zijn de vier seizoenen waarin je engeltjes ziet. Echt prachtig enne,.. of ik deze even vast wilde houden ( er werd wat geprobeerd met positie etc en passen en meten).. ofcourse, no problem! Oef.. Jamie..hou m vast, nagels er vandaan omg, ik hou m niet meer ! Echt,...je wilt toch niet in je eerste stageweek een meer dan kostbaar schilderij laten vallen /beschadigen!!Dan doet mijn studentenverzekeringetje toch echt te kort. Na wat water en gediscussieer wat betreft de tafel en de stoelen., nog wat kleuren voor de muren, gordijnen etc gingen we er vandoor. Collega liep nog even een andere ruimte in waar ik niet goed van wist of het Ok was als ik er ook een stap zette. Het koninklijk huis was er niks bij. Ik bleef maar braaf op afstand. Na een dankbaar gedag ging de deur voor ons open en sloeg de warmte me weer in mijn gezicht. Terug in de winkel nog wat meegedacht en geluisterd bij klanten en toen was het weer tijd om naar huis te gaan. Tegen 8 uur thuis en nam genoegen met een gebakken ei en wat brood. Nog lekker gewandeld langs de promenade en genoten van het mooie Valetta aan de overkant. Terugweg in je uppie lopende door wat drukke barretjes en gezellige restaurantjes met het nummer See you again kromp mijn humeurtje toch wel even, ga ik dan voor het eerst in mijn leven ervaren hoe het is om heimwee te hebben? Het humeur kromp al helemaal toen mijn wasmachine drama weer begon, machine mag mij niet. Gewoon dat ding aangezet, wasmiddel erin en niks aan de hand. Ik lap op bed en ik vertrouwde iets niet. Is de slang kapot! Hebben ze die gewoon met tape vergelijkbaar aan Action kwaliteit aan elkaar geplakt, daar krijg ik nou echt een punthoofd van. Net op tijd voordat de waterstroom de woonkamer bereikte en alle handdoeken waren nodig. Verassend genoeg heb ik niet eens zoveel gevloekt, ik raak denk ik gewoon immuun voor onverwachte shitty stuff. Inmiddels half 1 s'nachts en vele druppels zweet later gooide ik mezelf na een snelle koude douche op bed. Saturday, here I come..dont ask me how! Ik heb in de ochtend de rotzooi moeten laten voor wat het was en ben snel naar de ophaalplaats gelopen. Steeds als ik het gebouw uitloop doe ik even mijn ogen dicht. Het doet gewoon zeer aan je ogen... zo fel, zo warm...en dat vroeg in de ochtend na veel te weinig slaap. Toch voelt het als een bevrijding. Ik heb 0,0 daglicht in mijn appartement en ik ben lichtelijk claustrofobisch, kan sowieso niet tegen benauwde situaties. Begin wat last te krijgen van hoofdpijn. Er is een lekker windje vandaag! Toen ik op mijn lift naar de winkel in Rabat aan het wachten was ben ik er dan ook gewoon even voor gaan staan midden op straat, even verkoeling want naast het windje is het ook bloody hot in Malta. Vandaag besloot ik om even in de buurt te zijn van de verkoop/decoratie afdeling. Hier heb ik geholpen en meegedacht aan de opstelling van servies en placemats. Ik vind het echt leuk dat ik hier ook gewoon mag meedenken en doen in plaats van alleen maar toekijken en klusjes krijgen. Een hele fijne stageplek is dit, en ik raad het dan ook ieder aan van onze school. Gelukkig is de winkel open tot 1 uur dus was ik rond 2 uur al thuis. Collega had me bij hem thuis wat goede tape meegegeven voor de slang van mijn vierkante oertijdtrommel en eenmaal thuis kon ik dus de ellende opruimen. Ja en als het 1 eindelijk werkt dan wordt me gewoon wat anders gegeven hé , schuimparty! Maar dan niet zo'n party waar je lekker in wilt dansen. Nee ik heb echt mezelf in moeten houden. Ik wist niet dat je een voorwerp , een apparaat/machine zo kon verafschuwen en haten dat het zeer doet aan je kaken! Ik ben na wat heen en weer dweilen dan ook maar gewoon uit mijn appartement gevlucht voor wat boodschappen en ik heb mezelf getroost met wat lekkers en ben gaan afkoelen in de hitte op een bankje aan de waterkant. ( klinkt logisch hé ) Een broodje gegeten en om 7 uur avonds op Skype gezeten met schoonfamilie. maar voornamelijk met Carlo totdat we het beide maar opgaven met de rukverbinding. Ik ben nog naar buiten gegaan en heb wat aan het water gezeten. Toch wel even wat traantjes weggepinkt ivm het 1 en het ander.

En toen lag week 3 alweer in de toekomst.... ;)